چند روزه که حال نداری بابا

سلام. برای ایام شهادت امام باقر(ع) این شعر رو آماده کردم روی این سبک

 

 

 

چند روزه که حال نداری بابا

سر روی بستر می ذاری بابا

از همیشه ساکت تری بابا

برات بمیرم

گفتی که جدم خبرت کرده

گفتی دلت پر از غم و درده

آخ! چقده صورتتو زرده

برات بمیرم


سوخته تنت از اثرات سم

دلم شده پر از غم و ماتم

فایده نداره دیگه هیچ مرهم

برات بمیرم


گفتی برات ده سال عزا باشه

مجلستم(مجلسشم) توی منا باشه

وصیتت، غریبی همراشه

برات بمیرم


وقتی سفارش به کفن کردی

شعله کشید توی صدات دردی

آه کشیدی! عجب آه سردی

برات بمیرم


یادت به جد بی کفن افتاد

اون روز که سرها از بدن افتاد

سه روز که آفتاب رو بدن افتاد

برات بمیرم


همیشه از خاطره ها گفتی

از درد تازیانه ها گفتی

از زخم پا و تاولا گفتی

برات بمیرم


وقتی می گفتی از غم عظمی

نمک می زد روی همه زخم ها

نا محرما و زینب کبری...

برات بمیرم


شاعر: ابن الزهراء

 

دل من تنگه برات می دونی

اینم یه شعر که می تونه به صورت شور یا زمینه خونده بشه
سبک الگو " گمشدم تو زندگیم پیدام کن..."

 

دل من تنگ برات میدونی
حرفهامو از نفسهام می خونی
مادرم یه عمری تو گوشم خوند
تو به ارباب شهید مدیونی

 عشقت رمز خوبیهای من
با تو هستم بهشتی حتما

بهشت من بهشت من! جنون تو شد سرنوشت من
منو دریاب منو دریاب!غمت آب و خاک سرشت من

الهی بحق ام الحسنین
مارو هم ببر بین الحرمین

عمریه به اسم تو دل بستم
عاشق راه قشنگت هستم
تا غمت تو سینه ی من جاشد
در رو غمای دیگه بستم

تنها از تو یه حاجت دارم
سر رو پاهای تو بگذارم

دم مرگم بیا پیشم! میشه آقاجون پیشم باشی
شهادت رو نصیبم کن!نگو باید لایقم باشی

الهی بحق ارواح شهید
ما روهم کربلا ببرید
یا
جانهای مارو هم بخرید

ادب و عشق و صفاتو عشقه
اون نگاه باحیاتو عشقه
دل من به حب دنیا بستس
دستای گره گشاتو عشقه

عباس!عباس! دلم غم داره
هر وقت قلبم تو رو کم داره

به داد من، برس عباس!ببین تو دل من چقد غوغاس
 یه تکفیری!یه زنجیری!نگاهش سوی گنبد آقاس

یاکاشف الکرب عن وجه الحسین
عجل فی فرج فرزند حسین
یا
نابودی داعش بحق الحسین

شاعر: ابن الزهراء

 

سالروز ازدواج امیرالمومنین و حضرت مادر علیهما السلام

تا علی عارف و تا فاطمه اش عارفه است
نمک سفره ی این خانه فقط "عاطفه" است
زندگی صرف جهیزیه و مهریه که نیست
" ِمهر" مهریه ی شاهانه ی این طایفه است

م.کاظمی نیا

فضای شهرمدینه دوباره روحانی است

 نماز پنجره هایش چقدر عرفانی است

 

 مگر چه عید بزرگی رسیده که امشب

 در آسمان و فلک جشن نور افشانی است

 

 عجب شبی ! همه جا ریسه بسته جبرائیل

 عجب شبی ! همه ی کهکشان چراغانی است

 

 ولیمه می دهد امشب پیمبر رحمت

 چقدر سفره ی این بزم پهن و طولانی است !

 

 فرشته ها سرشان گرم رقص و...؛ میکائیل

 به فکر پخت و پز ِ سوروساتِ مهمانی است

 

درون سفره مِی ناب و ساغر آوردند

کلیم و خضر دلی از عزا در آوردند

 

ستاره ها همه بی تاب دیدن داماد

 گرفته اند حسودان کور دل غمباد

 

 وضو گرفته و با احترام باید گفت:

 -جناب حضرت داماد ، شاخه ی شمشاد-

 

 تمام آینه های مدینه غش کردند

 نگاه فاطمه تا در نگاه شان افتاد

 

 کلید باغ جنان را خدا مراسم عقد

 به این عروس سر ِ سفره زیر لفظی داد

 

 ترانه ی لب داوود خوش صدا این است:

 علی و فاطمه پیوندتان مبارک باد

 

خدا به حور و ملک گفت تا که دف بزنند

بس است گفتن تسبیح و ذکر، کف بزنند

متاسفانه نام شاعر رو نمی دونم

دلم برای کربلا بد جوری تنگه آقا جون

این شور با سبک شور معروف " تو روضه ها مادر من..." خونده میشه و در  آخر هم به اون شور ملحق می شه

دلم برای کربلا
بدجوری تنگه آقاجون
ازت یه کربلا میخواد
چطوربگیره ازتون

اگرچه کار من
غلط زیاد داره
ولی دلم امام-
رضا رو دوس داره

آقاجون خوب میشم با دعای شما
آقاجون خوب میشم توی این روضه ها
آقاجون یک روزی، جون میدم، روی پای شما

 اربابم حلالم کن

یه کربلا برای من
یه عمر من فدای تو
صحن و سرات برای من
اشکای من برای تو

تو حریمت آقا
دوباره خوب میشم
چونکه دیوونه ی
ضریح شش گوشم

دل من جلد گنبد طلاتون شده
دل من عاشق کربلاتون شده
دل من عاشق بوی سیب سحراتون شده

آقاجون قد کشیدم تو این روضه ها
 آقاجون پا گرفتم توی هیأتا
هرچه دارم همش از همین منبرو روضه هاس

شاعر: ابن الزهراء

شهادت امام جواد

سبک خاصی رو خودم کار نکردم. شعری بدستم رسید که می ذارم براتون

یا جواد الائمه(ع)

کسی خبر نشد از غربت نهانی من

نیامده به سرم بهر همزبانی من

فقط غریب مدینه غم مرا فهمد
که همسرم شده در خانه خصم جانی من

کجایی ای پدرم؟ حال و روز من بینی
کمی تو گریه کنی بهر ناتوانی من

برای مادرم انقدر گریه کردم تا
غم جوانی اش امد سر جوانی من

بیا و خوب ببین کوچه ی بنی هاشم
به جلوه آمده در وقت قد کمانی من

بیا و در رخ من روی مادرت را بین
کبود گشته چو او روی ارغوانی من

میان هلهله ها گمشده نوای دلم
ز بسکه کف زنند وقت روضه خوانی من

چگونه جسم مرا تا به روی بام کشید
عیان بود ز مچ پای ریسمانی من

هزار بال کبوتر نیابتا ز حسین
رسید تا که کند کار سایه بانی من

سلام بر بدن بی عزیز خدا
سلام بر تن عریان سیدالشهدا







حریف زخم زبان ها نمی شود

اصلا جگر که سوخت مداوا نمی شود

گریه مکن بهانه به دست کسی مده

با گریه هات هیچ مداوا نمی شود

خسته مکن گلوی خودت را برای آب

با آب گفتن تو کسی پا نمی شود

اینقدر پیش چشم کنیزان به خود مپیچ

با دست و پا زدن گره ات وا نمی شود

گیسو مکش به خاک دلی زیر و رو شود

در این اتاق عاطفه پیدا نمی شود

با ور نمی کنم به در نگرفته است صورتت

این جای تنگ و ... این قدو بالا... نمی شود

با ضرب دست و پا زدنت طشت می زنند

جز هلهله جواب مهیا نمی شود

با غربتی که هست تو غارت نمی شوی

نیزه به جای جای تنت جا نمی شود

خوبی پشت بامک همین است ای غریب

پای کسی به سینه ی تو وا نمی شود

علی اکبر لطیفیان

مناجات با امام رضا(علیه السلام)

بسم الله الرحمن الرحیم
اولین پست وبلاگ رو با لطف امام رضا(ع) شروع می کنم
یک مناجات امام رضایی یا سبک آقاجونم مهربونم...



السلام آقای خوبم
ای امام مهربونم
زیرسایه تون یه عمره
ریزه خوار سفرتونم

آقاجونم مهربونم
نمیگم که شیعتونم
یه گدای آشنا که
عمریه عاشقتونم

اگه مارو دوس نداشتین
تو حرم چکار میکردیم
بخدا با یک نگاتون
از بدیها بر میگردم

دل من اسیره درده
بیا این گره رو واکن
معصیت درد کمی نیست
دردامونو تو دوا کن

خوشبحال زائری که
خودتون هواشو دارین
دم مرگ، قبر و قیامت
تک و تنهاش نمیذارین


شنیدم جدشما هم
روز عاشورا میرفته
سر یاراشو یکایک
تو دستاش(دامن)میگرفته

نه فقط قاسم و اکبر
نه فقط حضرت عباس
سر یک غلام سیاه هم
جاش روی پاهای آقاس

ای خدا میشه که من هم
بگیرم ازت یه حاجت
بمیرم رو پای آقام
وقت مرگم با شهادت




شاعر: ابن الزهرا